De macht van de mondiale medische concerns is bijna onaantastbaar geworden. Deze bedrijven dicteren de prijzen van nieuwe medische apparatuur en medicijnen. Met weinig patiënten die heel veel betalen zijn deze bedrijven qua rendement beter uit dan zich de inspanning te moeten getroosten om grotere aantallen goedkoper te produceren. Ze maken daarmee de modernste medische middelen onbereikbaar voor de wereldwijde bevolking, zoals nu al het geval is in armere landen.
Ook in Europa zal voor een groot deel van de bevolking de top van de Gezondheidszorg niet meer toegankelijk worden. De gepatenteerde medische technologie en – biotechnische medicijnen zullen voor de reguliere gezondheidszorg onbetaalbaar worden. Het aandeel van de medische zorg in het Nationaal Inkomen kan nergens in Europa veel verder meer stijgen. Het aandeel werkenden in de Gezondheidszorg ook niet. Er is een grens aan de medische voorzieningen voor ouderen en specialistische ziekten van kleine deelgroepen. De beste gezondheidszorg zal alleen in particuliere klinieken voor de rijken beschikbaar zijn.
Dit is een ontwikkeling die wereldwijd op zich al jaren aan de gang is en dan heb ik het niet alleen over arme landen. In Amerika en Engeland is reeds langere tijd sprake van die situatie. Ook in de Zuid- en Oost Europese landen is die tendens reeds lange tijd sluipende aan de gang. De vraag in Nederland is alleen wanneer bestuurders (en politici) deze olifant in de kamer publiekelijk gaat benoemen en de maatregelen tot onvermijdelijke kostenbeheersing gaat nemen. En vooral de vraag welke regels gaan dan gelden voor die abnormaal dure zorg?
Lange wachttijden zoals in veel Europese landen? Geen operaties meer voor 80 plussers? Ligduur op IC’s (dus geen niet-gevaccineerde Covid patienten meer naar de IC)? Geen medicijnen verstrekken duurder dan 15.000 euro per jaar? Kankerpatiënten sneller uitbehandeld verklaren? Behandeling van (ex-)rokers en obesen stopzetten? Hele moeilijke vragen, die je met wat abstracte criteria niet kunt beantwoorden.